Het liep een beetje uit de hand!

Lang geleden, een van de eerste uitvaarten die ik mocht verzorgen was van de schoonvader van een voormalige werkgever. Ik was nog onervaren, maar hij zei tegen mij: "Henri….Ik ken jou, dus dat komt zeker goed. Ik heb daar méér dan vertrouwen in!” Oké dan. Ik aan de slag met de familie en met Jos Zwetsloot (een fantastische en veel te vroeg overleden ritueel begeleider).
Omdat de overledene een niet onverdienstelijk hobby-kunstschilder was geweest, konden we daar wel wat mee. We kwamen op het idee om het deksel van zijn kist te beschilderen, maar dat niet geheel af te maken. Het voeteneind van het deksel werd "kaal” gelaten, dat was iets voor de dienst zelf. Het deksel werd uit het rouwcentrum meegenomen, door de kleinkinderen beschilderd en bij het laatste rouwbezoek weer mee teruggenomen. Het was al prachtig geworden. Op de dag van de uitvaart zou de familie de schildersezel meenemen met wat kwasten en 3 potten verf in de kleuren van 's-Hertogenbosch (rood, wit en geel), want daar was hij geboren en getogen.
Uiteraard had ik van tevoren toestemming gevraagd aan het crematorium in Breda, nadat ik verteld had wat de bedoeling was. Zij zeiden: "Ach leuk, weer eens iets nieuws, gebeurt er tenminste weer eens wat!"..... Nou, dat gebeurde inderdaad!

De familie was verzocht waterverf te kopen, maar ze hadden verf meegenomen op waterbasis en acrylverf is wel iets anders dan waterverf. Het was de bedoeling dat iedereen aan het einde van de dienst, tijdens het afscheid bij de kist, een kwast pakte en een stipje of streepje op het deksel zette, om zo het schilderij en dus zijn leven als voltooid te kenmerken. Samen met de crematoriummedewerkers hadden we lakens rondom de schildersezel en de voorkant van de kist gelegd tegen het eventuele morsen.
Voorafgaand aan het afscheid werd de bedoeling duidelijk uitgelegd, maar het pakte een beetje anders uit. De eersten hielden het inderdaad bij een stipje of streepje. Dat ging langzaam over in hartjes en initialen. Nog niet erg, maar ondanks de verwoede pogingen om de mensen duidelijk te maken dat een stipje voldoende was, werd het steeds meer. De laatsten schilderden complete hartenwensen aan de zijkant van de kist. En daar lagen geen lakens ter vloerbescherming! Het liep teugelloos uit de hand!

Ik moet het crematorium Zuylen nogmaals een groot compliment maken. Ondanks dat het een kliederboel was geworden, hebben we het gezamenlijk snel opgeruimd en schoongemaakt, zonder gemopper. Een van de medewerkers kreeg nog een gele verfvlek op zijn mouw die er hopelijk bij de stomerij uitgegaan is, anders is het nog een merkteken van een bijzondere uitvaart!

Horarium Uitvaarten
Leven doet ieder op eigen wijze,
afscheid nemen eveneens.

Reacties